Denmark en albany

Ik had dus oogdruppels voor 1 oog en antibiotica voor mijn lijf. Die werkte dus niet. Ik stelde bij de dokter maar 1 vraag. "Hoe komt het dat mijn medicijnen niet werken?" Met die vraag belande ik dus in het ziekenhuis. Nou ik kon dus fluiten naar mijn hike en de plannen voor die dag. Ze wilde alles van me weten, plassen in een potje, bloed druk meten, de hele reutemeteut. Na uren wachten en alle hoeken van het plafond van het ziekenhuis te hebben gezien, kwam er een arts. Die keek in mijn ogen. Inmiddels was de infectie ook naar mijn Andere oog gelopen of gerend. Die constateerde dat het geen bacterie was maar een infectie. Nou had ik dat zelf ook al bedacht en de dokter beaamde het. Niets aan te doen, dus die oogdruppels en de medicijnen werkte gewoon niet. Het moet vanzelf over gaan. Oog douchen en cold packs op mijn ogen. Bedankt dokter en ik kon weer gaan. Nou heb ik best wat emotionele momenten wat betreft, je zo gelukkig kunnen voelen, maar om nu continue te janken is ook een beetje overdreven. Maar helaas ik heb continue tranen in mijn ogen, oh ja en ik zie er niet uit. Ook een leuke bijkomstigheid. Hahaha ik heb er poep aan. Het is alleen lastig met auto rijden en aangezien ik heeelllll veeelllllll in de auto zit, maakt het vervelend. Goed ik ben dus in Denmark aangekomen en YHA hostel en heb daar Graham ontmoet. ( eigenaar van het hostel) Die schrok van me, wat ik me kan voorstellen. Die zei direct dat ik rust moest houden en mijn trip naar espearance uit mijn hoofd moet zetten. Eigenwijs dat ik ben heb er niet naar geluisterd. Hij vertelde dat hij privé les kreeg  van een fotograaf, mijn oren waren gespits en ik vroeg of ik mee kon. Dat was geen probleem en ik heb besloten om 2 dagen daar te blijven. Totaal geen spijt van wat een mooi gebied!! De volgende dag ben ik naar ocean bay gegaan. WaaR ik twee mensen heb ontmoet die aan het vissen waren. Jullie kennen mij daar heb ik een uur tegen aan staan lullen. Totdat ik naar het toilet moest. Aangezien de medicijnen om mijn darmen werkte moest ik eigenlijk rennen. Maar ja het was nog een tocht van 15 min. Met dicht geknepen billen ben ik weer over het strand gaan lopen. Ik heb het net op tijd gered, maar wat was dat een beproeving zeg. Mensen belangrijke informatie he. Maar anders had ik misschien daar wel twee uur staan lullen met die mensen. Ze zijn zo vreselijk aardig hier allemaal. Die mensen hebben echt totaal geen stress, zo relaxed. Wat ik ook wel begrijp. We leven in een land wat zo prop vol is. Daar wordt je wel gestrest van. Goed na mij toilet bezoek heb ik heerlijk genoten van het uitzicht en ben op het strand gaan liggen. Totdat ik werd geterroriseerd door zand vliegen , weg wezen dus. Daarna geweldige foto's   gemaakt van vogels. Ik heb een ongelooflijk mooie foto's  geschoten van een zeearend. Ben er zo trots op. Eind middag zijn we met Greg edwards en Graham gaan fotograferen. Heel veel geleerd ervan. Ik vind het zo leuk. Ik wist dat mijn camera niet naar behoren werkt. Maar Greg bevestigde dat weer. Hij vond dat ik er feeling voor heb. Groot compliment voor een professionele fotograaf, die ruim 40 jaar in het vak zit. Ook hij vond dat het te ver rijden was en zeker met mijn conditie. Dus toch luisteren naar de mensen die hier wonen. Op naar albany en daarna Perth om rustig te rijden richting het noorden. Mijn  ogen gaan steeds beter, ik huil al wat minder maar de gelukzaligheid momenten heb ik nog steeds. Ohhh wat  een reis!!! In albany hele leuke meiden ontmoet. We zijn op stap geweest en vandaag naar een strand. Morgen vertrek ik naar Perth en daarna richting exmouth om te zwemmen met de grote walvishaai. Dat is mijn doel. Oh ja mensen die in de hulpverlening werken verdienen hier zoveel meer, echt belachelijk. Ik zie gaten in de markt. Maar dat is iets heel anders. Oké mensen bedankt voor het lezen! Dikke knuffels van mij.