Grampians

We zijn naar port fairy gegaan, maar hebben eerst een tussenstop gemaakt in the Town Hill reserve. Daar leefden de aboriginals. Was weinig van te zien, viel tegen. Maar port fairy was echt geweldig! We kwamen daar aan en zagen dat een hond bezig was de drie schapen door een parcours heen te sluizen. Ik heb aan mensen gevraagd wat de bedoeling was en zij hebben mij dat uitgelegd. Ze vertelden erbij dat er soms veel gevloek aan te pas kwam omdat de schapen niet altijd doen wat je wilt. Kon me er niets bij voorstellen, maar dat was van korte duur. De hond had de schapen in het laatste onderdeel gezet. Ik begon te juichen en te klappen, vloog er weer een schaap uit. Waarschijnlijk schrok die van mijn enthousiasme, dat was even een vloek momentje. Die mensen moesten hard om me lachen, maar een vrouw die in de auto zat,was er minder blij mee. Die kwam op hoge poten mij even de les lezen. Ik mocht niet zo reageren, ik bood voordat ze al wat wilde zeggen mijn excuses aan. Luisterde er totaal niet naar. Wist ik veel dat je een aantal seconden moest wachten totdat de begeleider het hek mocht dicht doen. Dat hadden ze mij niet verteld. Gelukkig vonden de meesten mensen mij reactie geweldig. Het was gewoon een vrouw die weinig plezier in haar leven beleefde. Dat was duidelijk te zien. Trok me er weinig van aan. Man wat is dat geweldig om te zien hoe die honden samen werken met de baas. Sommige schapen waren wel heel eigenwijs, daar mochten ze van mij gehakt van maken, of zoiets. We zijn daar best een tijdje gebleven. Maar we moesten nog wel een slaapplek vinden. Dat hebben we gevonden in Hamilton. Bij Boomers guesthouse. Daar hebben we basz ontmoet, geweldige vent. Die genoot intensief van het contact met ons. Dat was heel zichtbaar. Hij was daar alle lantaarnpalen aan het vervangen. Als hij klaar was ging hij weer terug naar Gelong. Dat is het begin van the great ocean road. Na een nachtje geslapen te hebben zijn we op tijd gaan rijden naar the Grampians. Onderweg hoopte we Kangaroos tegen te komen. Ik had er al een gespot tot teleurstelling van corry. Maar al snel zag ik de volgende, met een gangetje van 100 km reden we door het bos heen. Goed toen we de eerste hadden gezien die over de weg hupste, volgende de tweede ook, ik trapte de rem bijna door de bodem heen. Ik moest ook flink uitwijken om geen kangaroe op de voorruit te hebben. Corry die tegen het raam aangeplakt zat, riep steeds maar ik heb hem wel gezien!!  Ik heb hem wel gezien!! Oké dan maar iets rustiger rijden. Veel roadkill voornamelijk Kangaroos langs de weg. Echt rot. Gelukkig hoef ik me niet toe te voegen aan de mensen die er wel 1 hebben geraakt. Onderweg gestopt bij een meer en daar de eerste mooie vogels gespot. Daarna naar tim's place gereden waar we zouden overnachten. We wisten dat er een festival gaande was, maar dachten dat die was afgelopen. Niet dus, aangename verrassing om toch nog het laatste gedeelte van het jazze festival mee te maken. Zo verwacht je een ingedut klein stadje met een paar honderd inwoners terecht te komen. Wat is veranderd in een bruisende stad met overal jazz muziek. Meer dan vierduizend mensen waren er. Echt geweldig.