Melbourne, the great ocean road!

Ik eerst naar een pharmacy gelopen om iets te halen voor die vervelende darmen van mij. Kreeg ik een heel naar verhaal te horen over parasieten en ik eigenlijk  een huisarts moest raadplegen. Hell no, ik meerdere medicijnen, In mijn lijf gepropt en gaan lopen naar europcar waar we de auto hebben gehuurd. Kom ik daar aan was de auto nog niet klaar en ik moest gaan rijden in een schakel i.p.v een automaat wat ik wel was gewend. Nou je raad wel,wat dat bij me teweeg hebt gebracht. Ik had duidelijk afgesproken dat ik een automaat zou krijgen. Die arme man had niets anders. Nou heb ik best wel wat zelf vertrouwen. Maar ik moest op een onwijs drukke weg, laat me zeggen snelweg, direct links, schakelen en corry ophalen om the great ocean road te gaan rijden. Een stress moment was geboren. Toen ik daar bijna een uur  heb zitten wachten, (op wat, weet ik nog steeds niet) wilde hij mijn rijbewijs hebben , ja die had ik niet bij me. Moest ik weer terug lopen om die op te halen. Phhhhhh, wat een gezeik zeg. Goed om een lang verhaal kort te maken. Ik ben dus in een schakel auto gaan rijden, heb corry opgehaald. Die gelukkig heel veel vertrouwen in me had, misschien zij meer in mij, dan ik in mezelf, zijn we gaan rijden. Onwijs drukke stad, maar we hebben het gehaald. Anders zou ik dit niet nu schrijven. We reden Melbourne uit met 39 graden en kwamen terecht in 20 graden, was even slikken. Als eerste zijn we terecht gekomen in Apollo bay. Wat een heerlijke plek. Een oud vrouwtje  Robin die het hostel al tientallen jaren runde. Met uitzicht op de zee. Het was geweldig. De volgende dag zijn we op advies van Trevor, hij maakte daar schoon en stond het vrouwtje bij, aardige vent. Zijn we naar het national park otway gegaan. Hij heeft de weg uitgelegd. Corry met haar richtingsgevoel van lik me versje, wist al helemaal niet waar we heen moesten. Maar ze had me gewaarschuwd, dus moest ik, goed luisteren en mijn gevoel laten spreken. Nou mispoes, we zijn na een uur terug gereden  om de weg opnieuw te vragen. Trevor was ook erg verbaasd om ons te zien. Maar het onvoorstelbare was dat we na zijn uitleg weer verkeerd reden. Dan maar aan iemand anders vragen. Die legde ons de route uit wat ik al twee keer aan Trevor had voorgesteld. Goed dit lag gelukkig niet aan ons. Dus ruim anderhalf uur verder begon onze roadrrip. Door de bossen van het nationaal park. Geweldig. The redwoods, hele grote bomen waar je je heel nederig bij voelt. De watervallen waar we naar toe zijn gelopen. Het was een prachtige dag!! De volgende dag heb ik zeer vervelend nieuws gehoord, mijn lieve vriendin en collega Ilse is overleden. De klap kwam hard aan. Maar je moet verder en dat hebben we ook gedaan. We zijn naar het zuidelijkste puntje cape otway gegaan. Daar onze eerste koala's gezien. Een mooie plek met veel oudheden.toen op naar Town Hill reserve, wandeling gemaakt. Port campbell hostel geslapen. Een heel leuk stel waarvan de vrouw Nederlands was. De man gaf ons het advies om naar dog and sheeps Australische kampioenschappen te gaan in port fairy. Nou een erg leuk plan. Dus dat hebben we gedaan!